Wetsvoorstel betaalbare huur vraagt nadere onderbouwing
De effectiviteit van het voorstel om de middenhuursector te reguleren is nog onvoldoende in beeld gebracht. ATR adviseert de minister voor Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening om de uitkomsten van een onderzoek naar de effecten van het wetsvoorstel en eerder genomen maatregelen af te wachten. Die uitkomsten kunnen dan worden gebruikt om het voorstel goed te onderbouwen.
Mogelijk tegengesteld effect
Het wetsvoorstel brengt middenhuurwoningen onder de huurregulering. De huurprijs van deze woningen wordt wettelijk gemaximeerd. Het college merkt in zijn advies op dat deze maatregel twee tegengestelde effecten heeft. Het eerste effect is dat het aantal gereguleerde huurwoningen toeneemt, ook in het middensegment. Dit leidt tot meer en beter betaalbare huurwoningen. Daar staat tegenover dat de huurprijsregulering investeerders en verhuurders kan ontmoedigen om woningen voor het middensegment te bouwen of voor verhuur aan te bieden. Op langere termijn komen dan minder van dergelijke woningen beschikbaar.
Stapeling van regels
De verhuursector heeft te maken met een stapeling van nieuwe regels die zich alle richten op (een aspect van) het middenhuursegment. Het onderzoek naar de effectiviteit van deze regels is nog niet afgerond. De effectiviteit van het voorstel is daarmee nog niet goed onderbouwd. Het college adviseert daarom om eerst de uitkomsten van het onderzoek naar die effecten af te wachten. Verder adviseert het om meer duidelijkheid te creëren over hoe de gevolgen van de voorgenomen maatregelen worden gemonitord en geëvalueerd.
Vraagtekens bij
De begrenzing van de maximum huur van het middenhuursegment wordt gebaseerd op het zogeheten woningwaarderingsstelsel (WWS). Het voorstel moderniseert het WWS op een aantal punten. Ook wordt het WWS dwingend gemaakt: huren mogen in de praktijk niet van het WWS afwijken. De gemeente krijgt een rol bij het toezicht op en de handhaving van het stelsel. Het college zet in zijn advies echter vraagtekens bij de werkbaarheid van deze maatregelen. Zo kunnen de verschillende maatregelen en de snelle stapeling daarvan leiden tot onduidelijkheid en onzekerheid bij huurders en verhuurders. Dit kan de effectiviteit van de maatregelen aantasten. Niet duidelijk is hoe de doelgroepen over het voorstel en andere relevante regelgeving worden geïnformeerd.